Όλη τους η ζωή χωρά μέσα σε ένα βαν. Έχουν ξεφορτωθεί όλα τα περιττά και έχουν κρατήσει μόνο όσα έχουν πραγματική αξία. Είναι συνέχεια on the road, με ξεχωριστές διαδρομές, με εμπειρίες που είναι δύσκολο να χωρέσουν μόνο σε μερικές γραμμές, με όνειρα να παίρνουν υπόσταση. Ένα ατέρμονο ταξίδι, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια. Διαδρομές σε εθνικές οδούς, διασχίζοντας χώρες, σύνορα, ηπείρους.
Η Πηνελόνη και ο Γιάννης ή αλλιώς Esperanza VanLife ζουν μια νομαδική, μινιμαλιστική ζωή μαζί με τα δύο τους σκυλιά, αφού, κάθε πρωί ξυπνούν βλέποντας διαφορετικές εικόνες -από βουνά και ηφαίστεια, μέχρι λίμνες και θάλασσες. Μέσα από το βαν τους και ενώ κατευθύνονται στη Βόρεια Ιταλία, μίλησαν στο Reader για το full-time ταξίδι, τις δυσκολίες, τα απρόοπτα, τα μέρη που έχουν δει και όσα ακόμα ετοιμάζονται να δουν, εκμηδενίζοντας τα χιλιόμετρα.
«Το να αποφασίσεις να ταξιδεύεις full-time, είναι μια απόφαση ζωής. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να αφήσεις πίσω όλες τις ασφαλείς επιλογές, προκειμένου να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι και να δεις τον κόσμο. Αυτό φυσικά, εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο στο κομμάτι της εργασίας, όμως σου δίνει και τεράστιες δυνατότητες στο να επιλέγεις διαφορετικές δουλειές ανάλογα με το που βρίσκεσαι».
«Επίσης μπορείς εύκολα να αλλάζεις δουλειά, όταν κάτι δεν σε ικανοποιεί, εφόσον το σπίτι σου είναι κινούμενο και αυτό σημαίνει ότι, ανα πάσα στιγμή, μπορείς να μετακινηθείς όπου έχει δουλειά, χωρίς να σε κρατάει κάτι σταθερό σε ένα σημείο. Αυτή η απόφαση ξεκίνησε για εμάς το 2020 κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν αφήσαμε το σπίτι και τη ζωή μας στη Μύκονο, μετά από 10 χρόνια στο νησί, γιατί πλέον το ενοίκιό μας δεν έβγαινε, εφόσον κανείς δεν εργαζόταν εκείνο τον χειμώνα», περιγράφουν.
«Έσβησε το βαν σε βουνό της Αλβανίας»
Μια τέτοια απόφαση, πάντοτε εμπεριέχει κινδύνους και δυσκολίες. Όπως εξηγούν η Πηνελόπη και ο Γιάννης, «η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν μετά από 5 χιλιόμετρα χωματόδρομου στην Αλβανία -ένα δρόμο που το GPS τον έβγαζε ως Εθνική Οδό - το βαν μας έσβησε και δεν έπαιρνε μπροστά, ενώ βρισκόμασταν μέσα στα βουνά του εθνικού πάρκου Ujevara χωρίς σήμα στο κινητό, σε μεγάλη απόσταση από το κοντινότερο πολιτισμό και χωρίς καμία άμεση λύση στο να καταφέρουμε να βγούμε από εκεί.
«Επίσης, ένα από τα πιο περίεργα σκηνικά που έχουμε βιώσει, ήταν σε ένα χωριό μέσα στα Πυρηναία όρη. Όταν πήγαμε να ψωνίσουμε σε ένα μαγαζί και άκουσαν ότι είμαστε Έλληνες, τούς έκανε τόση εντύπωση, που όλοι όσοι βρίσκονταν στο μαγαζί το διέδιδαν ο ένας στον άλλον. Όπως μας είπαν, δεν είχαν ξαναδεί ποτέ Έλληνες σε εκείνη την περιοχή».
Η ζωή στο βαν είναι μια ατελείωτη διαδρομή. Κάθε φορά, ξυπνούν με διαφορετικό φόντο, αρνούνται να ζουν υποτακτικές, αδιάφορες, συμβιβαστικές ζωές. «Είναι πολλά τα ξεχωριστά μέρη που έχουμε κοιμηθεί με το βαν και αυτό ακριβώς είναι κάτι που σου προσφέρει το vanlife, με μηδενικό κόστος. Όμως αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποια, το πρώτο είναι σίγουρα η βραδιά που κοιμηθήκαμε πάνω στο βουνό στο ηφαίστειο της Αίτνας και όταν ξυπνήσαμε όλα γύρω μας ήταν μαύρα, σαν ένα απόκοσμο τοπίο. Το δεύτερο είναι μπροστά από ένα κανάλι με γόνδολες, λίγο έξω από τη Βενετία της Ιταλίας».
Όλη η ζωή σε ένα βανάκι
«Για να χωρέσεις τα πάντα σε ένα βαν, προϋπόθεση είναι πως η φράση «τα πάντα» θα έχει αλλάξει ριζικά για σένα. Η ζωή με ένα βαν σε κάνει πιο μινιμαλιστή, σου μαθαίνει τί πραγματικά χρειάζεσαι και τί όχι και, με αυτόν τον τρόπο, καταλήγεις σε μια λίστα με βασικά είδη και αγαπημένα. Πλέον λέμε ότι αν τελικά καταφέρουμε να αλλάξουμε το βαν μας με ένα λίγο μεγαλύτερο, θα νιώθουμε ότι μας περισσεύουν αποθηκευτικοί χώροι», εξηγούν.
Αν μπορούσαν να πάρουν μόνο πέντε αντικείμενα μαζί τους, «αυτά θα ήταν όλα αντικείμενα που εξασφαλίζουν την ευζωία των κατοικιδίων μας αφού αυτό είναι το μόνο που δε θέλουμε να μας λείψει. Αν όμως αυτά τα έχουμε εξασφαλίσει τότε θα ήταν ένα μαγειρικό σκεύος, ένα γκαζάκι για εστία μαγειρέματος, δύο ζευγάρια ζεστά ρούχα για τον καθένα, μερέντα για τον Γιάννη -αφού δε ζει χωρίς αυτή (γέλια)- και σκηνή/υπνόσακος».
«Την πρώτη φορά φύγαμε με 800 ευρώ και ταξιδέψαμε σε 8 χώρες»
Πολλοί προορισμοί τούς έχουν ενθουσιάσει, όμως κανένας δε θα ήταν αυτός που θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα. «Το moto μας είναι "μόνιμος κάτοικος ούτε του παραδείσου", γιατί και οι δυο μας είμαστε άνθρωποι που βαριόμαστε εύκολα και λατρεύουμε να εξερεύνουμε συνέχεια νέα μέρη», μου λένε.
Από άποψη budget, τα βγάζουν πέρα αφού τα καλοκαίρια επιλέγουν να εργάζονται στην εστίαση - κατά βάση στην Ελλάδα. «Λόγω της πολύχρονης εμπειρίας που έχουμε στο κλάδο εφόσον ζούσαμε και εργαζόμασταν σε κάποιες από τις καλύτερες επιχειρήσεις της Μυκόνου, τα εισοδήματά μας είναι αρκετά καλά και με αυτά εξασφαλίζουμε τουλάχιστον τους πρώτους μήνες ταξιδιού μας και, όταν τα χρήματα μας τελειώνουν, σταματάμε σε όποιο μέρος βρισκόμαστε στο εξωτερικό και δουλεύουμε και πάλι για λίγο σε οποιαδήποτε δουλειά βρούμε…άλλοτε στην εστίαση, άλλοτε σε χωράφια, άλλοτε ως ομαδάρχες σε camp κλπ».
Όταν επιστρέφουν στην βάση τους ώστε να δουν τις οικογένειές τους, συνήθως, σε λιγότερο από ένα μήνα νιώθουν να ασφυκτιούν, οπότε θέλουν να φύγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τους ρυθμούς της πόλης. «Έχουμε συνηθίσει πλέον να έχουμε συνέχεια παράθυρα με θέα και η αυλή μας να είναι κάθε μέρα και ένα νέο υπέροχο μέρος. Τα ταξίδια μας έχουν διδάξει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αν απλά το τολμήσεις. Την πρώτη φορά που φύγαμε στο εξωτερικό με το βαν, είχαμε μόλις 800 ευρώ, χρήματα αρκετά μόνο για τα καύσιμά μας. Κι όμως βρήκαμε τρόπο και δουλέψαμε στη πορεία, οπότε ταξιδέψαμε σε 8 διαφορετικές χώρες».
Η ανάγκη απεγκλωβισμού από το ασφυκτικό οκτάωρο και της ζωής στο γραφείο, είναι κάτι έντονο, κυρίως μετά την πανδημία στις νεότερες ηλικίες. Όπως λένε, «αν και στην Ελλάδα δυστυχώς απέχουμε πολύ ακόμα από το remote working, για εμάς είναι η καλύτερη λύση, γιατί το να ταξιδεύουμε μόνιμα χωρίς να ανησυχούμε ότι πρέπει να σταματήσουμε κάπου για δουλειά, θα μπορούσε να μας παρέχει ακριβώς τη ζωή που ονειρευόμαστε. Αν δεν ρισκάρεις, δε θα μάθεις ποτέ αν μπορείς να το καταφέρεις».
Επόμενοι προορισμοί στο χάρτη τους είναι η Ισπανία, η Πορτογαλία και το Μαρόκο. «Όμως το μεγάλο μας όνειρο είναι να ταξιδέψουμε μέχρι την Ταϊλάνδη οδικώς. Αυτό βέβαια είναι ένα ταξίδι που προϋποθέτει να έχουμε εξασφαλίσει χρήματα για περισσότερους από έξι μήνες ή χορηγούς ή remote working εργασία, ώστε να δουλευούμε στη πορεία από το βαν μας».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
