Στην εγκληματολογία υπάρχει ο όρος «θερμικός νόμος». Με λίγα λόγια, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως τους καλοκαιρινούς μήνες (μιλάνε κυρίως για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο) ο άνθρωπος είναι πιο... επιρρεπής στα ακραία, στα εξαιρετικά βίαια εγκλήματα. Γιατί γίνεται αυτό; Σύμφωνα, πάντα, με τους επιστήμονες ο άνθρωπος νιώθει... άβολα με τη ζέστη. Γίνεται πιο επιθετικός, πιο ευερέθιστος και αντιλαμβάνεται τις πράξεις και τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων ως εχθρικές. Ή μάλλον κυρίως ως εχθρικές.
Ο Βέλγος μαθηματικός, αστρονόμος, στατιστικολόγος και κοινωνιολόγος διάσημος για την εφαρμογή της στατιστικής και της θεωρίας πιθανοτήτων σε κοινωνικά φαινόμενα, Αδόλφος Κετελέ, ήταν ο πρώτος που είχα κάνει λόγο για τον «θερμικό νόμο» τονίζοντας πως τους θερμούς μήνες του έτους υπερτερεί η αποκαλούμενη και «βία των παθών». Ανθρωποκτονίες, βιασμοί, βίαιες επιθέσεις, ξυλοδαρμοί. Αντίθετα, στη διάρκεια του χειμώνα κυριαρχούν τα εγκλήματα κατά ιδιοκτησίας (κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες κλπ).
Ο Ιταλός εγκληματολόγος Ενρίκο Φέρι είχε πει πως «λόγω της υψηλής θερμοκρασίας ο οργανισμός καταναλώνει λιγότερες δυνάμεις από ότι υπό κανονικές θερμοκρασίες και επομένως δημιουργεί πλεονάσματα δύναμης που εξωτερικεύονται σε δεδομένη στιγμή με ανεξέλεγκτο και βίαιο τρόπο, ακόμη και για ασήμαντη αφορμή». Ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊοβα, Γκρεγκ Αντερσον, είχε μελετήσει και αυτός τη σχέση ανάμεσα στη βία και τις υψηλές θερμοκρασίες, την είχε ονομάσει «φαινόμενο θερμότητας» και την είχε συνδέσει με την κλιματική αλλαγή, τονίζοντας πως θα έχει άμεση επίπτωση στην αύξηση της επιθετικότητας και τις βίας.
Όλα αυτά σας φαίνονται υπερβολικά; Δεν είναι. Στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα εγκλήματα, αυτά που έχουν συγκλονίσει την κοινωνία, έχουν γίνει Ιούλιο, Αύγουστο αλλά και Ιούνιο.
Ιούλιο ο Απόστολος Κοσμάς δολοφόνησε με τσεκούρι τον 29χρονο γιο του που έπασχε από σχιζοφρένεια. Ιούλιο η Κάτια Γιαννακοπούλου δολοφόνησε τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, Αύγουστο έκαναν το πρώτο τους έγκλημα οι «Σατανιστές της Παλλήνης». Αύγουστο ο Άκης Πάνου δολοφόνησε τον εραστή της κόρης του Σωτήρη Γιαλαμά. Ιούνιο ο Παναγιώτης Φραντζής δολοφόνησε και τεμάχισε τη σύζυγό του Ζωή Γαρμανή. Ιούνιο δολοφονήθηκε ο ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος.
Και τα παραδείγματα τελειωμό δεν έχουν. Πολλές, πάρα πολλές οι σοκαριστικές υποθέσεις. Μια από αυτές έγινε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 29 Ιουνίου 1981. Είναι η ημέρα που τα Τρίκαλα αλλά και ολόκληρη η χώρα συγκλονίστηκαν από ένα αδιανόητο μαζικό έγκλημα.
Ένα (φαινομενικά) αδικαιολόγητο – μαζικό έγκλημα
Ο Σπύρος Σταρίδας ήταν ένας νέος άνθρωπος. Ζούσε με την οικογένειά του στο Παλαιομονάστηρο Τρικάλων. Γεωργός στο επάγγελμα. Ήταν παντρεμένος, είχε τα παιδιά του, δούλευε στα χωράφια και γενικά προσπαθούσε να ξεπεράσει τα προβλήματα ψυχικής υγείας που είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν και τον είχαν «στείλει» για ένα διάστημα σε μια κλινική.
Όλοι ήξεραν για αυτά τα προβλήματα αλλά από τη στιγμή που έδειχνε να τα είχε ξεπεράσει, όλα είχαν επιστρέψει σε μια κανονικότητα. Μόνο που δεν ήταν καθόλου έτσι τα πράγματα. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά αργότερα, ο Σταρίδας είχε σταματήσει (για άγνωστο λόγο) να παίρνει τα χάπια του και το είχε ρίξει στο ποτό κάτι που προφανώς επιβάρυνε την κατάστασή του.
Το απόγευμα εκείνης της φρικτής ημέρας, ο Σπύρος Σταρίδας βρισκόταν στο καφενείο του χωριού και έπαιζε χαρτιά με τους συγχωριανούς του. Ποτέ κανείς δεν έμαθε τι (και αν) προηγήθηκε και πυροδότησε αυτό το φονικό – αμόκ που έπιασε τον Σταρίδα. Μπορεί - όπως συμβαίνει συνήθως – τα στόματα της μικρής κοινωνίας να έμειναν κλειστά. Μπορεί, πράγματι, να μην είχε συμβεί κάτι.
Σε κάθε περίπτωση ο Σπύρος Σταρίδας επέστρεψε στο σπίτι του και ζήτησε από τη σύζυγό του να του φέρει το καλό του παντελόνι και το «πουκάμισο με τα αστέρια»! Η γυναίκα του κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά έκανε αυτό που της ζήτησε ο άντρας της. Όταν του πήγε τα ρούχα που ήθελε, εκείνος της είπε να πάρει τα παιδιά και να φύγει.
Στη συνέχεια ο Σταρίδας πήρε όλα τα υπόλοιπα ρούχα του και τα έκαψε. Πήρε την κυνηγετική του καραμπίνα (που του είχε φέρει δώρο η αδερφή του από τον Καναδά και για την οποία παρά το γεγονός πως είχε ψυχολογικά προβλήματα του είχε χορηγηθεί κανονικά άδεια) και βγήκε στο δρόμο. Για τα επόμενα 60 λεπτά θα σκορπά – δίχως έλεος – τον τρόμο και τον θάνατο.
«Μπαμπά, μη μας σκοτώσεις»
Ο πρώτος που βρέθηκε στον δρόμο του Σταρίδα ήταν ο 67χρονος πατέρας του ο οποίος είχε σπεύσει να τον συναντήσει καθώς η νύφη του, τον είχε ειδοποιήσει πως ο γιος του δεν ήταν καλά. Ο άτυχος άνδρας έπεσε νεκρός καθώς δέχθηκε τις σφαίρες στο στήθος. Την ίδια «τύχη» είχε και η 65χρονη μητέρα του Σπύρου Σταρίδα.
Την πυροβόλησε και εκείνη πριν καν προλάβει να του μιλήσει. Άφησε την τελευταία της πνοή, λίγες ώρες αργότερα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης όπου είχε μεταφερθεί. Επόμενοι στη «λίστα» του θανάτου ήταν ο παππούς και η γιαγιά του. Κάποιοι λένε πως οι δυο ηλικιωμένοι προηγήθηκαν της μητέρας αλλά είναι δεδομένο πως αυτό έχει εξαιρετικά μικρή σημασία.
Το θέμα είναι πως ο Σταρίδας είχε δολοφονήσει τη μητέρα, τον πατέρα, τον παππού και τη γιαγιά του και τώρα, με την καραμπίνα στο χέρι, πήγαινε προς το κέντρο του χωριού για να συνεχίσει εκεί το μακελειό. Στον δρόμο του βρέθηκε ένας ανυποψίαστος κάτοικος του χωριού ο οποίος είναι άγνωστο αν πρόλαβε να αντιδράσει ή αν κατάλαβε τι ακριβώς γινόταν. Έπεσε και αυτός νεκρός.
Λίγη ώρα αργότερα νεκροί έπεφταν και ένας θείος και μια θεία του Σπύρου Σταρίδα ο οποίος εκείνη την ώρα έδειχνε ασταμάτητος. Κανείς δεν μπορούσε να τον εμποδίσει από το να συνεχίσει να σκορπά τον θάνατο.
Στη συνέχεια ο Σταρίδα κατευθύνθηκε προς το σπίτι του κουμπάρου του. Στην αυλή του σπιτιού συνάντησε τη γυναίκα του. Ένας αυτόπτης μάρτυρας είπε πως πριν την πυροβολήσει, ο Σταρίδας της είπε: «Τι δουλειά έχεις εσύ στο σπίτι του κουμπάρου; Εδώ στεφανώθηκες; Άντε σπίτι στα παιδιά σου». Πριν εκείνη προλάβει να του απαντήσει, εκείνος σήκωσε την καραμπίνα του και την πυροβόλησε δυο φορές. Η άτυχη γυναίκα σωριάστηκε νεκρή, μέσα σε μια λίμνη αίματος.
Μετά και από την εν ψυχρώ εκτέλεση της γυναίκας του, ο Σπύρος Σταρίδας πήρε τον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι του. Εκεί βρήκε τα δυο του παιδιά (10 και 12 ετών). Κανείς δεν έμαθε ποτέ γιατί η γυναίκα του Σταρίδα παρά το γεγονός πως ήξερε την κατάσταση του συζύγου της άφησε τα δυο παιδιά της μόνα τους μέσα στο σπίτι και έφυγε. Πιθανότατα μπορεί να θεώρησε πως ο άντρας της δε θα επέστρεφε στο σπίτι τους.
Σε κάθε περίπτωση τα δυο μικρά παιδιά βρέθηκαν μπροστά στον ένοπλο πατέρα τους. Όπως είπαν αργότερα στους αστυνομικούς, το αγόρι είπε στο Σπύρο Σταρίδα: «Πατέρα, μη μας σκοτώσεις... Μη μας σκοτώσεις».
Μόνο αυτά τα δυο αθώα πλάσματα δεν πείραξε εκείνη τη νύχτα ο Σταρίδας. Ήταν τα μόνο που βρέθηκαν μπροστά του και γλίτωσαν. Πιθανότατα ο Σπύρος Σταρίδας μετά από μια ώρα αδιανόητου μακελειού είχε επανέλθει ξανά στην κατάσταση που βρισκόταν πριν. Ίσως το μυαλό του να «καθάρισε» και να κατάλαβε τι έκανε.
Τότε ήταν που απομακρύνθηκε από το σπίτι του και έστρεψε την καραμπίνα κατά του εαυτού του. Ήταν το ένατο θύμα μιας αδιανόητης τραγωδίας. Πριν αυτοκτονήσει είχε δολοφονήσει οκτώ άτομα, με τα επτά να είναι συγγενείς του!
Όπως ήταν φυσικό, μετά το μακελειό, το Παλαιομονάστηρο Τρικάλων βυθίστηκε στο θρήνο. Ο Σπύρος Σταρίδας και έξι από τα θύματα του κηδεύτηκαν μαζί, σε έναν ομαδικό τάφο. Οι μόνοι που θάφτηκαν ξεχωριστά ήταν ο γείτονας και η μητέρα του δράστη.
Ήταν τέτοιο το συλλογικό σοκ μετά το μαζικό έγκλημα που για πολλά χρόνια στο χωριό υπήρχε ο «μύθος» πως ο Σπύρος Σταρίδας δεν αυτοκτόνησε αλλά κατάφερε και διέφυγε στα βουνά της περιοχής και πως οι χωροφύλακες είχαν πει πως αυτοκτόνησε προκειμένου να καθησυχάσουν τους κατοίκους του Παλαιομονάστηρου. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Ο Σταρίδας είχε βάλει τέλος στη ζωή του με το ίδιο όπλο που είχε δολοφονήσει οκτώ ανθρώπους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
